"แม่"ไม่ใช่แค่เรียงความ |
"แม่"คำนี้ยิ่งใหญ่ในใจลุกทุกคน จนยากที่จะเปรียบเทียบได้กับทุกสรรพสิ่งในโลก ดังคำขวัญที่สมเด็จพระนางเจ้าฯพระบรมราชินีนาถ ได้พระราชทานไว้ว่า "แม่เป็นพระอรหันต์ของลูก คนที่เที่ยววิ่งหาพระเพื่อกราบไหว้พระอรหันต์ อย่าลืมว่ามีพระอรหันต์อยู่กับตัวแล้วควรปฏิบัติต่อแม่อย่าให้บกพร่องได้" คงไม่ยากจนเกินไปนักหากเราจะเอ่ยคำว่า "รัก"ให้แม่ได้ชื่นใจบ้าง
เนื่องในวันที่ 12 สิงหาคม คุณครูพูดกับนักเรียนว่า"ใกล้จะถึงวันแม่แล้ว นักเรียนวันนี้ครูมีการบ้านให้เธอคือเขียนเรียงความวันแม่อย่าลืมเอามาส่งพรุ่งนี้นะ" ในวัยเด็กสมัยนั้น ทุกคนเคยได้รับการบ้านให้เขียนเรียงความวันแม่นั้น มันช่างเป็นโจทย์ที่ง่ายซะจริงๆใครๆก็พูดกัน เขียนกันมา แม่เลี้ยงดูเราอย่างไร แม่รักเราแค่ไหน ทุกวันแม่ทำอะไรให้เรา แล้วก็ลงท้ายว่าพระคุณแม่ยิ่งใหญ่เท่าฟ้ามหาสมุทรยังเปรียบไม่ได้ อาจจะจบด้วยกลอนซึ้งๆ ปิดท้ายเรียงความ แต่สิ่งที่มองข้ามไปนั้น คืออารามณ์ซาบซึ้งที่่แท้จริงออกมาจากปากกาแห่งความรู้สึก
จนกระทั่งวันที่ข้าพเจ้าได้เข้ามาศึกษาต่อที่กรุงเทพ ข้าพเจ้าเป็นลูกคนเดียว แน่นอนแม่ต้องเป็นห่วง และข้าพเจ้าก็เชื่อว่าแม่ไม่อยากให้ลูกได้ไปเรียนไกลๆแต่ด้วยความที่เป็นห่วงลูกกลัวไม่ได้รับการศึกษาที่ดี ไม่มีงานทำก็ยอมลำบากทำงานเพื่อส่งลูกมาเรียน "เงินหมดหรือยัง"แม่จะคอยถามตลอดถ้าเงินหมดแล้วบอกแม่นะ เดี๋ยวแม่โอนไปให้ ข้าพเจ้ารู้ว่าแม่ไม่ค่อยมีเงิน แต่เพียงแค่บอกแม่ แม่ก็จะหามาให้จนได้ ท่านไม่เคยบ่นเลยสักคำว่าทำงานเหนื่อย คอยแต่ถามว่าเรียนเหนื่อยไหม ข้าพเจ้ารู้สึกว่าแม่ของข้าพเจ้ารักข้าพเจ้าแค่ไหน เรียงความของข้าพเจ้า มันถูกเขียนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง มันเป็น เรียงความจากความรู้สึกที่ใช้ใจเป็นกระดาษ น้ำตาแห่งความซาบซึ้งเป็นหยดน้ำหมึก แล้วเพลงแม่ทุกๆเพลงก็มีความหมายสำหรับข้าพเจ้า ทุกเพลงที่บรรดานักแต่งเพลงได้เขียนขึ้นมาข้าพเจ้ารู้สึกได้ว่าพวกเขาแต่งด้วยใจจริงๆ
ข้าพเจ้าถือว่าโชคดี ที่แม่ได้ให้กำเนิดข้าพเจ้า เลี้ยงดูข้าพเจ้า มีโอกาสได้รับความอบอุ่นได้รู้ค่าความรักจากแม่ ซึ่งคนบางกลุ่มเขาไม่ได้รับโอกาสแบบข้าพเจ้า คงไม่ยากนักที่จะเอ่ยคำว่า"รัก"ให้แม่ได้ชื่นใจบ้าง เพราะคุณโชคดีกว่าคนหลายๆคนที่ได้แต่รำลึกถึงพระคุณแม่ผ่านภาพและเงาที่ตราตรึงไว้ในความทรงจำเท่านั้นว่า"ลูกรักแม่"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น